Laadpalen in het appartementsgebouw: laden of laten?

We lezen dat de fiscus vanaf 1 januari 2023 een hoger grensbedrag waarop een belastingkorting wordt toegepast voorziet voor particulieren. Voor de plaatsing van bidirectionele laadpalen, die een uitwisseling van energie toelaten tussen woning en auto , wordt de belastingvermindering zelfs nog omvangrijker.

Dat is een duidelijk signaal vanwege de overheid. Niet alleen werkgevers en ondernemers, maar ook particulieren – dus ook de appartementsbewoner – worden gensensibiliseerd om over te schakelen op het gebruik van elektrische auto’s. Maar is er appetijt in de appartementsgebouwen om te voorzien in laadfaciliteiten, binnen de eigen kavel (garage of staanplaats)? Syndici zullen door deze fiscale stimulus nog meer bevraagd worden door de mede-eigenaren. Niet alleen over gemeenschappelijke initiatieven, maar … daar waar men zich op dat niveau schoorvoetend beweegt, gaan individuele initiatieven misschien wel de bovenhand nemen.

Op dat ogenblik flirten we met de grens tussen wat men in de eigen kavel, gelegitimeerd, mag ondernemen zonder bijzondere toelating van de VME, en de gevolgen die dit initiatief doet gevoelen aan de faciliteiten van gemeenschappelijke aard en de gemeenschappelijke delen.

Na de plaatsing van laadpalen in de privatieve delen, kan er zich een gemeenschappelijk probleem voordoen van aanleverbare capaciteit van elektriciteit

Een eigen laadpaal vergt een verhoogd verbruik van elektriciteit en dus meer capaciteit: er is sprake van een extra afname per laadpaal vergelijkbaar met het verbruik van één volwaardig appartement. Na de plaatsing van laadpalen in de eigen privatieve delen, kan er zich dus een gemeenschappelijk probleem voordoen van aanleverbare capaciteit van elektriciteit.

Maalde wie eerst kwam eerst?

Getuigt die houding van een goede ethiek wanneer men op dat punt de andere mede-eigenaar in snelheid en mogelijkheden de loef afsteekt, al dan niet bewust?

Bovendien is het daarmee niet uitgesloten dat de individuele mede-eigenaar – omgekeerd – de AV moet vragen om desgevallend aanpassingswerken te mogen uitvoeren in de gemeenschappelijke delen (bv. plaatsing extra meter, extra bekabeling,..), maar in hoeverre getuigt het vanuit de AV van een goede ethiek om bij dergelijke vraag de poot stijf te houden? Vandaag de dag gebeurt dit veel, uit angst en vele twijfels die bestaan over de brandveiligheid bij het toelaten van laadfaciliteiten voor auto’s in de garageverdieping (risicoverhoging? blusbaarheid? …).

Ook dan flirten we met de grens tussen individueel en collectief belang binnen het gebouw.

De clash wordt gevoed door een verschillende zienswijze over behoud en toekomstgerichte visie over het beheer van het gebouw.

In hoeverre kunnen we de wens van de individuele mede-eigenaar naar een algemene bewustwording tillen ? Het blijft aanbevolen dat elke VME zich beraadt over een policy of algemene beleidsvisie.

Dergelijk voorbereidend werk biedt duidelijkheid. Het uitwerken daarvan is vandaag niet langer vrijblijvend, de vraag is acuut : het aantal EV’s neemt toe, fiscale stimuli zijn in tijd beperkt.

Werk aan de winkel voor de mede-eigenaren, met raad bijgestaan door de syndicus.

Of ten slotte investeringen op dit vlak duurzaam zijn overheen komende decennia, weet vandaag niemand. Alternatieven als waterstof, synthetische brandstoffen, … worden opgeworpen.

Misschien een reden om wél degelijk maar toch gematigd voorzichtig in te gaan op de huidige trend.

Astrid Clabots
Clabots Advocaten

Dit artikel is gereproduceerd met de vriendelijke toestemming van de Jubel.be-website waar het werd gepubliceerd